‘این خواهد بود’
او گفت که در ژوئن 2014، وقتی خانم رایت به آقای شنک گفت که او و همسرش به طور خصوصی با آلیتوس شام خواهند خورد، او و وزیر توافق کردند که تلاش کند نتیجه پرونده هابی لابی را بداند. آقای شنک در نامه خود به قاضی عالی نوشت: «او می دانست که من به دانستن علاقه دارم.
در 4 ژوئن، روز بعد از صرف غذا، خانم رایت ایمیل مرموز خود را به آقای Schenck فرستاد و گفت که او خبری دارد.
خانم رایت در این مصاحبه گفت که در حالی که تقویم های آن روزها را در اختیار نداشت، معتقد بود شب مورد بحث شامل یک شام در خانه آلیتوس است که در طی آن او بیمار شد. او گفت که قاضی او و شوهرش را به هتلش برگرداند و شاید این خبری بود که او می خواست با آقای شنک در میان بگذارد.
«دوست بودن یا داشتن رابطه دوستانه با یک قاضی، می دانید که آنها هرگز در مورد پرونده ها به شما چیزی نمی گویند. آنها اجازه ندارند.» خانم رایت گفت. من نمی‌پرسم. در تمام سال‌های من هیچ‌وقت پیش نیامده است که یک قاضی یا همسر قاضی درباره تصمیمی به من چیزی بگوید.»
وزیر گفت که بعد از اینکه نتیجه را از خانم رایت در یک تماس تلفنی فهمید، یخ کرد. او می‌دانست که قرار نیست تصمیم‌های معلق افشا شود و به اشتراک گذاشتن اطلاعات می‌تواند به همه افراد درگیر در صورت انتشار آسیب برساند.
همسرش شریل شنک گفت که او عذاب کشیده است. خانم شنک، یک درمانگر، در مصاحبه ای گفت: «دلیلی که به یاد می آورم تمام دسیسه های استرس زا در مورد «با این اطلاعات چه کنم؟» است.
او گفت که در نهایت، آقای Schenck نتوانست در برابر استفاده از آن مقاومت کند. ایمیل‌هایی که او در هفته‌های بعد نوشت نشان‌دهنده دانش قبلی او از تصمیم لابی هابی است. در حالی که نتیجه تعجب آور نبود – سؤالات قاضی در طول بحث های شفاهی به آن اشاره داشت – به نظر می رسد که آقای شنک می دانست که قاضی آلیتو این نظر را می نویسد، حتی اگر بسیاری از ناظران دادگاه انتظار داشتند که رابرتز قاضی ارشد آن را بنویسد.
