پرایس که مقاله ویز بلومبرگ را “بی پروا” و “بی اساس” محکوم کرده بود، پس از ظاهر شدن داستان به طور موقت لغو شد. سپس، طی سال‌ها، پرایس شروع به تسلط بر توییتر کرد، در نهایت صدها هزار دنبال کننده جمع کرد و به یکی از اعضای ثابت برخی از محافل چپگرای توییتر تبدیل شد. ویز می نویسد: «توئیت به توییت، شخصیت آنلاین او دوباره رشد کرد. «خبر بد در پس‌زمینه محو شد. برعکس لغو شدن بود. همانطور که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند کسی را خراب کنند، همینطور می‌توانند – در طول زمان، پشتکار و جسارت – یک گذشته پر دردسر را دفن کنند.
قرار نیست اینترنت اینطوری کار کند. به طرق مختلف، گوگل، توییتر، فیس بوک و دیگر شرکت های بزرگ فناوری، انتشار و سازماندهی داده های آنلاین را ماموریت خود قرار داده اند. اولین داستان Weise در مورد Price حاوی اطلاعات مهمی در مورد یک چهره آنلاین نیمه برجسته بود. باید برجسته می شد، نه دفن می شد، زیرا او دنبال کنندگان آنلاین خود را جمع کرد.
نگران‌کننده‌تر این است که هر چند وقت یک‌بار چنین اتفاقی رخ می‌دهد؟ به طور انتزاعی، پاسخ به سؤال تقریباً غیرممکن است. طبق تعریف، شما نمی توانید فهرستی از داستان هایی که اینترنت از شما پنهان می کند تهیه کنید. من حدس می‌زنم داستان Price نمونه‌ای افراطی از دفن اطلاعات است، اما دلیلی وجود دارد که گمان کنیم نسخه‌ای از این نوع سرکوب همیشه به صورت آنلاین اتفاق می‌افتد.
چرا؟ سه چیز. سوگیری اخیر: گوگل بسیار بیشتر از گذشته بر روی برجسته کردن اطلاعات از زمان حال متمرکز شده است، و این امر باعث می‌شود که بررسی رویدادهای گذشته دشوارتر شود. دستکاری سازماندهی شده: اوباش آنلاین به دنبال شکل دادن به واقعیت آنلاین هستند – و اگرچه پلتفرم ها می گویند که به این مشکل توجه دارند، به نظر می رسد که اوباش دست بالا را دارند. و البته سرمایه‌داری: شرکت‌های فناوری با نداشتن رقابت زیاد و تمایل به افزایش آمار فصلی، ممکن است انگیزه کمی برای حل این مشکلات داشته باشند.
موضوع اول، سوگیری اخیر، عمدتاً در مورد گوگل است و روزنامه نگاران آن را دوست دارند من سالهاست که از آن شاکی هستند الگوریتم جستجوی گوگل به شدت محتوایی را که اخیراً پست شده است به جای محتوای گذشته ترجیح می دهد، حتی اگر داده های قدیمی داستان بسیار جامع تری ارائه دهند. معنای خاصی در این وجود دارد: هیچ کس نمی خواهد اخبار باستانی را بخواند. اما همانطور که داستان قیمت نشان می‌دهد، اگر به دنبال شخصی با حضور آنلاین فعال هستید – کسی که زیاد توییت می‌کند، در رسانه‌های زیادی ظاهر می‌شود یا کل شخصیت‌اش مبتنی بر فریب دادن مردم است – نتایج مبهم می‌شوند.
