این یک مراسم سالانه روسیه ولادیمیر وی. پوتین بوده است: رئیس جمهور در ماه دسامبر یک کنفرانس خبری گسترده و ماراتن برگزار می کند و نمایشی تا حدودی طراحی شده از گشودگی به پرسشگری و نشان دادن تسلط خود بر مجموعه ای از موضوعات را نشان می دهد.
اما پس از یک سری شکست‌های نظامی در جنگ در اوکراین، با افزایش تلفات روسیه و تزلزل اقتصاد آن تحت تحریم‌ها، آقای پوتین تصمیم گرفت از این سنت چشم پوشی کند. دیمیتری اس. پسکوف، سخنگوی آقای پوتین، زمانی که او در جریان یک جلسه توجیهی روزانه به خبرنگاران گفت که این رویداد در این ماه برگزار نخواهد شد، دلیلی ارائه نکرد. او این احتمال را مطرح کرد که ممکن است برای سال جدید برنامه ریزی شود.
آقای پوتین اولین بار در سال 2001، دو سال پس از ریاست جمهوری خود، کنفرانس خبری پایان سال را برگزار کرد. او پس از نخست وزیری در سال 2008 این تمرین را به حالت تعلیق درآورد، اما پس از بازگشت به ریاست جمهوری در سال 2012 آن را از سر گرفت. آخرین باری که به عنوان رئیس جمهور از این رویداد انصراف داد، در سال 2005 بود.
کنفرانس خبری دسامبر که اغلب تا چهار ساعت یا بیشتر طول می‌کشد، یکی از معدود بارهایی در طول سال بوده است که خبرنگاران خارج از استخر کرملین، از جمله خبرنگاران خارجی، این فرصت را پیدا می‌کنند که مستقیماً از آقای پوتین سؤال کنند – در صورت فراخوانی. اما کرملین همچنین پیش از موعد از خبرنگاران پرسیده است که چه چیزی می توانند از آقای پوتین بپرسند.
از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، صف خبرنگاران در روسیه که تابع دولت نیستند، کمتر از هر زمان دیگری است و امسال دولت انتقاد از جنگ یا ارتش را جرم انگاری کرد. رسانه های خبری مستقل روسیه همگی یا تعطیل شده اند یا به خارج از کشور نقل مکان کرده اند و بسیاری از خبرگزاری های خارجی نیز مجبور به خروج از کشور شده اند.
حتی در این صورت، برای یک گزارشگر روسی یا بین‌المللی می‌توانست جزئیات برخی از شکست‌ها در اوکراین را توضیح دهد و از آقای پوتین سؤالات شرم‌آور درباره آنها بپرسد – به طور زنده در تلویزیون ملی.
آقای پسکوف خاطرنشان کرد که آقای پوتین “مرتب با مطبوعات صحبت می کند، از جمله در سفرهای خارجی”، اما چنین تبادلاتی محدود به مجموعه خبرنگارانی است که به طور منظم به کرملین منصوب می شوند.
تحلیلگران سیاسی واکنش‌های مختلفی داشتند، از این که آقای پوتین هیچ چشم‌اندازی برای ارائه در آینده ندارد تا این ایده که برخی از آداب و رسوم خود را یکنواخت می‌داند. یکی از آنها، تاتیانا استانووایا، در کانال تلگرامی خود نوشت که لغو این لغو نشان می‌دهد که پوتین نمی‌خواهد با مسائل جزئی داخلی درگیر شود یا به سؤالات خسته کننده یا معمولی پاسخ دهد.
میخائیل وینوگرادوف، دانشمند علوم سیاسی که ریاست بنیاد سیاست سن پترزبورگ را بر عهده دارد، گفت که این اقدام به احساس رکود عمومی در کشور کمک کرد. او گفت، با وجود اینکه اتفاقات زیادی در حال رخ دادن است، لغو این رویداد این احساس را به تصویر می‌کشد که «وضعیت در حال توقف است».
تهاجمی که آقای پوتین در ماه فوریه دستور داد، روسیه را از نظر اقتصادی و سیاسی به طور فزاینده ای منزوی کرده است، زیرا کشورهای غربی و سایر کشورها در اطراف اوکراین گرد هم آمده اند و وحدت هدف نادری را نشان می دهند که آنها بار دیگر با یک سری اقدامات دیپلماتیک در روز دوشنبه نشان دادند.
رهبران دموکراسی های ثروتمند گروه 7 یک نشست ویدیویی برگزار کردند و قول دادند که به بازسازی اوکراین که متحمل ویرانی های فیزیکی گسترده شده است کمک کنند و همچنین به تسلیح آن ادامه دهند. آنها گفتند که یک نهاد جدید برای هماهنگ کردن کمک‌های اقتصادی و بازسازی بین‌المللی – شبیه به سازمانی که ماه‌ها برای سازماندهی کمک‌های نظامی فعالیت می‌کرد – می‌تواند برای اولین بار در ماه ژانویه تشکیل جلسه دهد. کنفرانس بین المللی گسترده تری درباره کمک به اوکراین روز سه شنبه در پاریس برگزار می شود.
کشورهای گروه 7 در بیانیه مشترکی اعلام کردند: ما قاطعانه از تلاش‌ها برای تضمین ثبات مالی فوری اوکراین و بهبود و بازسازی آن به سمت آینده‌ای پایدار، مرفه و دموکراتیک حمایت می‌کنیم.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین که از طریق لینک ویدیویی در این نشست سخنرانی کرد، در درجه اول بر نیاز کشورش به تسلیحات بیشتر تمرکز کرد، اما همچنین گفت: «ما باید در بازسازی فعال‌تر باشیم.»
وزرای خارجه اتحادیه اروپا روز دوشنبه نشست جداگانه ای برگزار کردند و توافق کردند که صندوق بازپرداخت تجهیزات جنگی به اوکراین را از 3.5 میلیارد یورو به 5.5 میلیارد یورو (نزدیک به 5.8 میلیارد دلار) افزایش دهند.
بمباران روسیه سیستم‌های انرژی اوکراین را فلج کرده است، برق، گرما و گاهی آب را به میلیون‌ها نفر در یک زمان قطع می‌کند و ترس از زمستان سرد و مرگبار را افزایش می‌دهد.
تحلیلگران نظامی می گویند که آب و هوای سخت فزاینده می تواند به ارتش های متخاصم اجازه دهد تا به نبردهای خط مقدم شدیدتر بازگردند. باران های پاییزی جاده ها و مزارع خاکی را به باتلاق تبدیل کرد و حرکت نظامی را کند کرد، اما زمین دوباره در حال یخ زدن است.
شدیدترین درگیری ها در منطقه دونباس شرقی بوده است، جایی که اوکراین مدعی شد که به گروه واگنر، سپاه مزدور به رهبری یوگنی وی. ارتش روسیه مقامات اوکراینی گفتند که نیروهای آنها روز یکشنبه موشکی شلیک کردند که به هتلی که جنگنده‌های واگنر در کادیوکا، شهری کوچک در استان لوهانسک در آن قرار داشت، اصابت کرد.
سرهی هایدای، رئیس اداره منطقه‌ای اوکراین در تبعید در استان لوهانسک، در پستی در اپلیکیشن تلگرام گفت که «بسیاری» از اعضای نیروی واگنر کشته شده‌اند که نمی‌توان آن را تأیید کرد. هیچ بیانیه ای از سوی واگنر وجود نداشت.
آقای پوتین سعی کرده است که زندگی در روسیه را برای اکثر مردم به شکلی عادی نشان دهد، تصویری که حفظ آن دشوارتر شده است. هزاران سرباز کشته یا زخمی شده‌اند که معمولاً در رسانه‌های دولتی به آن اشاره نمی‌شود. فراخوانی نادرست از حدود 300000 سرباز وظیفه در پاییز امسال باعث تظاهرات شد و هزاران مرد را به فرار از کشور برانگیخت. مقامات اوکراینی پیش بینی می کنند که یک پیش نویس دیگر روسیه به زودی ارائه می شود.
یک کنفرانس خبری می‌تواند آقای پوتین را در معرض سؤالاتی در مورد تلفات، سربازی اجباری یا شکست‌های خاص در میدان جنگ مانند حمله به واگنر یا عقب‌نشینی از شهر تصرف شده خرسون قرار دهد. او همچنان اصرار دارد که جنگ در اوکراین طبق برنامه پیش می رود.
کنفرانس خبری سالانه آقای پوتین معمولاً در فضایی سیرک مانند برگزار می‌شود و خبرنگاران تابلوهایی را تکان می‌دهند که حاوی برخی از عبارات امضای رهبر روسیه است یا لباس‌هایی از مناطق بومی خود به تن می‌کنند، به این امید که چشم او را جلب کنند و سوالی بپرسند. این جلسات مجموعه‌ای از تقویم او هستند، فرصتی برای آقای پوتین تا تسلط خود را در مورد حقایق مؤثر بر تمام جنبه‌های زندگی روسیه نشان دهد و ظاهراً نشان دهد که او پذیرای همه سؤالات است.
با این حال، آقای پوتین رویدادهای فیلمنامه شده را ترجیح می دهد و در هفته گذشته چندین نمایش عمومی به شدت صحنه ای با هدف تقویت روایت خود از واقعیت انجام داد، در زمانی که پیروزی روسیه در اوکراین مانند همیشه دور به نظر می رسد. آن رویدادهای تلویزیونی آقای پوتین را به عنوان یک رهبر تعیین کننده معرفی کردند که هنوز کاملاً در راس امور قرار دارد.
گزارش توسط اریکا سولومون، کارلی اولسون، متیو امپوکه بیگ و یان ژوانگ.
