استیو لئونارد پدر، خرده‌فروشی فولکلور که فروشگاه‌های همنام خود را در مکه‌های تجاری مملو از باغ‌وحش‌های نوازش‌گر و حیوانات مزرعه آواز مکانیکی گسترش داد، روز چهارشنبه در بیمارستانی در منهتن درگذشت. او 93 بود.
پسرش استوارت جونیور گفت که علت آن عوارض ذات الریه بوده است.
آقای لئونارد در سال 1969 فروشگاه اصلی خود را در نوروالک، کانن، به عنوان مقصدی که وعده شیر تازه را می داد، افتتاح کرد، زیرا در اطراف یک کارخانه بطری ساخته شده بود. در تبلیغات او می‌گفت: «باید یک گاو داشته باشی تا زودتر آن را به دست بیاوری».
برایان میلر آن را در نیویورک تایمز به عنوان “دیزنی لند فروشگاه های لبنیات” توصیف کرد. Ripley’s Believe It or Not آن را “بزرگترین فروشگاه لبنیات جهان” نامید. و به دلیل داشتن بالاترین فروش دلاری به ازای هر فوت مربع فضا، جایگاهی را در رکوردهای جهانی گینس به دست آورد.
در سال 2015، Business Insider برنامه وفاداری مشتری کروگر و قفسه آبجوی Wegmans را تحسین کرد، اما به این نتیجه رسید که هر کسی که تا به حال پا به Stew Leonard گذاشته است «می‌داند که مایل‌ها بالاتر از بقیه است».
این مجله 13 دلیل را فهرست کرد که Stew Leonard’s “بهترین فروشگاه مواد غذایی آمریکا واقعاً” است. اولین مورد خط مشی خدمات مشتری بود: «قانون 1: حق با مشتری است. قانون 2: اگر مشتری اشتباه می کند، قانون 1 را دوباره بخوانید.
بیش از 50 سال پس از افتتاح اولین فروشگاه، Stew Leonard’s به هفت مکان با درآمد سالانه 600 میلیون دلار گسترش یافته است، و همچنان متعلق به خانواده است و با یک پایگاه مشتری بسیار وفادار کار می کند – علیرغم این واقعیت که در اوایل دهه 1990 آقای لئونارد بود. پس از اعتراف به جرم فرار مالیاتی به زندان افتاد و متهم به مشتریان کم وزن شد.
آقای لئونارد به بزرگترین خریدار عمده فروشی مرغ فرانک پردو تبدیل شد. او با یکی از دوستان توزیع کننده اش قرار گذاشت تا سس سالاد پل نیومن را بطری کند. ملاک اصلی فروشگاه ها برای استخدام، لبخندی پرشور بود. برای پایین نگه‌داشتن قیمت‌ها، فروشگاه‌ها تنها حدود 2000 کالا – مواد اولیه مواد غذایی – حدود 3 درصد از آنچه فروشگاه‌های زنجیره‌ای می‌فروشند، ذخیره کرده‌اند.
در سال 1986، جایزه ریاست جمهوری برای تعالی کارآفرینی از رونالد ریگان به او اهدا شد.
آقای لئونارد در حدود سال 1990 بازنشسته شد، اما همچنان به عنوان رئیس بازنشسته هیئت مدیره شرکت باقی ماند. سه سال بعد، او پس از اعتراف به تقلب مالیاتی به دلیل فروش بیش از 17 میلیون دلار از فروشگاه Norwalk به زندان محکوم شد. در آن زمان، این بزرگترین پرونده فرار مالیاتی با کامپیوتر در کشور بود.
بسیاری از حامیان فداکار او که بعداً با آنها مصاحبه شد، بیشتر غمگین یا ناامید به نظر می رسیدند تا عصبانی. در هنگام صدور حکم، آقای لئونارد، پس از عمل جراحی لگن، به عصای فلزی تکیه داده بود و گریه می کرد: «من به خانواده ام صدمه زدم. من به فرزندانم صدمه زدم من به مشتریانم صدمه زدم.»
در یک مصاحبه تلفنی در روز پنجشنبه، استوارت جونیور این کلاهبرداری را “بیشتر یک اشتباه کارآفرینی در یک کسب و کار کوچک” توصیف کرد. او گفت که در حالی که پدرش 44 ماه از محکومیت 52 ماهه خود را در یک زندان فدرال در مک‌کین، پ. پسرش گفت که از آن زمان به کارآفرینان جوان راهنمایی می‌کرد و به آنها هشدار می‌داد که در مورد «تله‌ای که می‌توانید با قرار ندادن همه چیز در صندوق‌ها به آن بیفتید، بیفتید».
همچنین در سال 1993، دپارتمان حمایت از مصرف‌کننده کانکتیکات، فروشگاه Norwalk را متهم کرد که مشتریانی را در مورد اقلامی مانند مرغ، گردو و گوجه‌فرنگی کم وزن کرده است. آقای لئونارد گفت که اختلاف وزن ناچیز بود و اصلاح شد.
استوارت جان لئونارد در 1 دسامبر 1929 در نورواک به دنیا آمد، چارلز لئونارد، کلاه‌بازی که در اوایل دهه 1920 شرکت Clover Farms Dairy را تأسیس کرد و آنا (استوارت) لئونارد، یک خانه‌دار.
او به تایمز گفت: «رویای من از زمانی که پسر کوچک بودم این بود که شیرفروش شوم. او از دبیرستان نوروالک فارغ التحصیل شد، اما زمانی که در سال 1951 از مدرسه کشاورزی رتکلیف هیکس در دانشگاه کانکتیکات در استورز مدرک می گرفت، پدرش درگذشت و او و برادرش این تجارت را به ارث بردند.
در سال 1967، ایالت کارخانه لبنیات خانواده را به دلیل بزرگراه محکوم کرد و او را متلاشی کرد.
او گفت: «شیر تنها چیزی بود که می دانستم.
در «Stew Leonard: My Story» (2009، با اسکاتی ریس)، او نوشت که از مشتریانی که در مسیر شیر خود بودند، راهنمایی خواسته بود که چه کاری انجام دهند. آنها به او پیشنهاد دادند که یک مغازه خرده فروشی باز کند و بدون واسطه به فروش محصولات لبنی خود با همان قیمت های پایین ادامه دهد. او به زودی زمین مرتعی را در نوروالک از بیوه ای که مشتری پدرش بود خرید. او فقط در صورتی موافقت کرده بود که آقای لئونارد کوچکتر بفروشد که از گوسفندها و جوجه های او نیز مراقبت کند.
آنها بخشی از باغ وحش حیوانات خانگی شدند که به گاوها و اردک‌های مکانیکی و شخصیت‌های مختلف لباس‌پوشی پیوستند که در حین عبور از فروشگاه در امتداد یک راهروی عریض مار که در کنار آن پیشنهادات رایگان از غرفه‌های نمونه وسوسه‌انگیز ارائه می‌شد، پذیرای مشتریان بودند.
همانطور که تام پیترز و نانسی آستین در “اشتیاق برای تعالی: تفاوت رهبری” (1985) نوشتند، “به استیو یا مشتریانش نگویید که خرید غذا خسته کننده است!”
این فروشگاه در ابتدا Clover Farms Dairy نام داشت، اما پس از اینکه یکی از رقیبان فاکسی را در 20 مایلی دورتر باز کرد و پس از اینکه آقای لئونارد متوجه شد که پدرش هرگز این نام را علامت تجاری نکرده است، فروشگاه را به عنوان Stew Leonard’s نامگذاری کرد.
این شرکت اکنون دارای هفت فروشگاه در کانکتیکات، نیویورک و نیوجرسی است.
استوارت جونیور به همراه خواهر و برادرش بث لئونارد هالیس و جیل لئونارد تاولو آن را اداره می کنند. علاوه بر آنها، از آقای لئونارد همسرش، ماریان (گاتمن) لئونارد به یادگار مانده است. پسر دیگر، تام؛ 13 نوه که پنج نفر از آنها برای شرکت کار می کنند. و 11 نوه
آقای لئونارد گفت، در خرده‌فروشی، «عامل عجب» می‌فروشد، اما توجه به فروشگاه چیزی است که کسب‌وکار را ادامه می‌دهد و رشد می‌کند.
او در سال 1983 به تایمز گفت: “شما باید بتوانید در بالای آن بمانید.” “من هنوز معتقدم که سایه کشاورز بهترین کود است.”
