صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور: 08/12/2022 – 18:27
در حالی که مذاکرات COP15 سازمان ملل در مورد تنوع زیستی در روز چهارشنبه در مونترال آغاز شد، FRANCE 24 با زیست شناس دریایی فرانسوا گیل در مورد “مناطق مرده” دریایی و ارتباط آنها با گرمایش جهانی صحبت کرد.
یکی از اهداف اصلی پانزدهمین کنفرانس سازمان ملل متحد در زمینه تنوع زیستی، موسوم به COP15، تضمین حفاظت از 30 درصد از تمام اکوسیستم های دریایی روی کره زمین است. اگرچه تلاش‌های حفاظتی اغلب بر روی گونه‌هایی متمرکز است که در خشکی یافت می‌شوند، اقیانوس‌ها و دریاها محل زندگی طیف وسیعی از گونه‌ها هستند که بقای آنها توسط عوامل متعددی تهدید می‌شود.
کاهش مداوم سطح اکسیژن در زیر آب یکی از مؤلفه های مهم از بین رفتن جانداران دریایی است. بر اساس مطالعه ای که توسط دانشمندی در موسسه علوم دریایی ویرجینیا انجام شد، در سال 2007 بیش از 400 “منطقه مرده” – که آبزیان دیگر نمی توانند زنده بمانند – در اقیانوس های جهان وجود داشته است، در حالی که در سال 2003 این تعداد 150 منطقه بود.
این مناطق دریایی که از اکسیژن ضروری محروم هستند، 245000 کیلومتر مربع وسعت دارند و جانوران مهره‌دار را تهدید می‌کنند و بیش از یک سوم پستانداران دریایی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. این پدیده از دهه 1980 ادامه داشته و در حال گسترش است، در حالی که تحقیقات در مورد این موضوع عقب مانده است.
>> COP15: مذاکرات تنوع زیستی سازمان ملل به عنوان “آخرین فرصت” برای طبیعت نامگذاری شد
فرانسوا گیل، زیست‌شناس دریایی فرانسوی و نایب‌رئیس پلتفرم اقیانوس و آب و هوا، که مشاور علمی مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) نیز هست، با FRANCE 24 صحبت کرد.
FRANCE 24: منطقه مرده چیست؟
فرانسوا گیل: مناطق مرده نواحی کم اکسیژن در اقیانوس هستند که غلظت اکسیژن در آنها کمتر از حد معمول است. این می تواند به معنای کاهش تا 20 درصد باشد که در حال حاضر کاملاً قابل توجه است، اما می تواند تا 50 درصد کاهش در سطح اکسیژن برسد.
کمبود اکسیژن در مناطق سطح اقیانوس، بین 50 تا 400 متر عمق رخ می دهد. کم عمق ترین آب ها معمولاً کمتر تحت تأثیر قرار می گیرند زیرا تماس بیشتری با هوا دارند و بنابراین از اکسیژن رسانی بهره می برند که در آب های عمیق کمتر در دسترس است.
مناطق مرده بیشتر در سواحل قاره آمریکا، از کالیفرنیا تا شیلی یافت می شوند. غرب آفریقا نیز مانند بخش غربی اندونزی در اقیانوس هند تحت تأثیر قرار گرفته است.
اگرچه آنها عمدتاً خطوط ساحلی را در آغوش می گیرند، اما ما شروع به دیدن مناطق مرده ای می کنیم که از قاره آمریکا تا وسط اقیانوس آرام و دور از ساحل کشیده شده اند.
این مناطق چه پیامدهایی بر تنوع زیستی سیاره دارند؟
کمبود اکسیژن در آب باعث تغییر در محیط می شود که طبیعتاً بر تنوع زیستی دریایی تأثیر می گذارد.
هنگامی که سطح اکسیژن کاهش می یابد، ماهی هایی که برای تنفس به آن نیاز دارند، ممکن است دچار هیپوکسی شوند و در معرض خطر مرگ قرار بگیرند. اگر زنده بمانند، به مناطقی با سطح اکسیژن بالاتر مهاجرت خواهند کرد، که به طور کلی بر اکوسیستم تأثیر می گذارد و بر تنوع زیستی محلی تأثیر می گذارد.
حیواناتی مانند خرچنگ و صدف که نمی توانند به سرعت از این مناطق فرار کنند، ممکن است در اثر خفگی بمیرند. برخی مناطق مرده حتی پس از یافتن انبوهی از لاشه های مرده در سراسر سواحل شناسایی شده اند.
همه حیوانات برای زندگی به اکسیژن نیاز دارند و بنابراین همه حیوانات تحت تأثیر قرار می گیرند. گیاهان کمتر، زیرا آنها کمتر به اکسیژن وابسته هستند.
چه چیزی باعث ایجاد مناطق مرده می شود؟
مناطق مرده یک پدیده طبیعی هستند. برخی از مناطق به دلیل جریانات اقیانوسی نسبت به سایرین کمتر اکسیژن دارند، اما به طور معمول بسیار نادر است.
در ابتدا ما فکر می کردیم که تکثیر این مناطق به دلیل فعالیت های انسانی در فرآیندی به نام اوتروفیکاسیون است، زمانی که مواد آلی مانند محصولات کشاورزی یا کودها وارد بدن آب می شوند و منجر به افزایش موجودات پلانکتون می شود. ارگانیسم ها تا زمانی که اکسیژن موجود در محیط را تخلیه کنند، تکثیر می شوند.
اما در طول 10 سال گذشته، ما متوجه شده ایم که فعالیت های انسانی تنها عامل کاهش سطح اکسیژن نیست. گرمایش جهانی نیز نقش دارد. یک همبستگی وجود دارد
افزایش تعداد و دامنه مناطق مرده با تغییرات اقلیمی همراه است. اگرچه مناطق مرده عمدتاً ساحلی هستند، برخی از آنها در حال حاضر به سمت آب های آزاد گسترش یافته اند – که نشان می دهد کاهش سطح اکسیژن تنها به دلیل رواناب کشاورزی نیست. گرم شدن کره زمین باعث افزایش دمای آب می شود و اکسیژن به خوبی در آب گرم حل نمی شود.
آیا “مناطق مرده” برای همیشه مرده خواهند ماند؟
نه اصلا. این یک پدیده پویا است. سطح اکسیژن را می توان با جریانات زیر آب یا رویدادهای شدید آب و هوایی مانند طوفان دوباره پر کرد.
بنابراین مناطق مرده دائمی نیستند، اما به دلیل جریانات محلی احتمال تشکیل مجدد آنها در همان مکان وجود دارد. همچنین می توان تأثیر فعالیت های انسانی را با کاهش میزان تخلیه کشاورزی در آب ها محدود کرد.
اما همبستگی با تغییرات آب و هوایی همه چیز را تغییر می دهد. پیامد افزایش دمای آب دریا این است که جریان‌های دریایی ممکن است متوقف شوند و این مناطق را «آب‌بندی» کرده و از مخلوط شدن و در نتیجه اکسیژن‌رسانی مجدد آنها جلوگیری می‌کند.
بنابراین مناطق مرده باید به خاطر تنوع زیستی، صنعت ماهیگیری و حتی گردشگران نظارت شوند. در حالی که کاهش میزان تخلیه به اقیانوس‌ها نسبتاً ساده است – برای مثال با محدود کردن زباله‌های کشاورزی – گرمایش جهانی به آن اندازه قابل برگشت نیست.
اگر کاری برای مهار تغییرات آب و هوایی که مستلزم کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و محدود کردن گرمایش زمین به حداکثر 1.5 یا 2 درجه سانتیگراد است، انجام نشود، این مناطق مرده به تکثیر ادامه خواهند داد.
این مقاله نسخه ترجمه شده اصلی به زبان فرانسوی است.
